حضرت فاطمه (س) در نزد مسلمانان برترين و والامقام ترين بانوی جهان در تمام قرون و اعصار میباشد. اين عقيده بر گرفته از مضامين احاديث نبوی است. اين طايفه از احاديث، اگر چه از لحاظ لفظی دارای تفاوت هستند، اما دارای مضمونی واحد میباشند. در يکی از اين گفتارها (که البته مورد اتفاق مسلمانان، اعم از شيعه و سنی است)، رسول اکرم (ص) میفرمايند: "فاطمه سرور زنان جهانيان است".
نام ، القاب ، کنيهها :
نام مبارک آن حضرت، فاطمه است و از برای ايشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صديقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضيه، مرضيه، نيز ذکر شده است. فاطمه، در لغت به معنی بريده شده و جدا شده میباشد و علت اين نامگذاری بر طبق احاديث نبوی، آنست که: پيروان فاطمه ( س ) به سبب او از آتش دوزخ بريده، جدا شده و برکنارند.
کنيههای فاطمه (عليها السلام) نيز عبارتند از ام الحسين، ام الحسن، ام الائمه، ام ابيها و...
مادر و پدر :
همانگونه که میدانيم، نام پدر فاطمه (س) محمد بن عبدالله (ص) است که او رسول گرامی اسلام، خاتم پيامبران الهی و برترين مخلوق خداوند میباشد. مادر حضرتش خديجه دختر خويلد، از زنان بزرگ و شريف قريش بوده است. او نخستين بانويی است که به اسلام گرويده است و پس از پذيرش اسلام، تمامی ثروت و دارايی خود را در خدمت به اسلام و مسلمانان مصرف نمود. خديجه در دوران جاهليت و دوران پيش از ظهور اسلام نيز به پاکدامنی مشهور بود؛ تا جايی که از او به طاهره (پاکيزه) ياد میشد و او را بزرگ زنان قريش میناميدند.
ولادت :
حضرت فاطمه (س) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادی الثانی در مکه به دنيا آمد. چون به دنيا پانهاد، به قدرت الهی لب به سخن گشود و گفت: "شهادت میدهم که جز خدا، الهی نيست و پدرم رسول خدا و آقای پيامبران است و شوهرم سرور اوصياء و فرزندانم (دو فرزندم) سرور نوادگان میباشند." اکثر مفسران شيعی و عدهای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظير فخر رازی، آيه آغازين سوره کوثر را به فاطمه (س) تطبيق نمودهاند و او را خير کثير و باعث بقا و گسترش نسل و ذريه پيامبر اکرم ذکر نمودهاند.
مکارم اخلاق :
سراسر زندگانی صديقه طاهره (س) ، مملو از مکارم اخلاق و رفتارهای نمونه و انسانی است. که به يکی از آنها اشاره ميکنيم :
امام حسن مجتبی در ضمن بيانی، عبادت فاطمه (س)، توجه او به مردم و مقدم داشتن آنان بر خويشتن، در عالی ترين ساعات راز و نياز با پروردگار را اين گونه توصيف مینمايند: "مادرم فاطمه را ديدم که در شب جمعهای در محراب عبادت خويش ايستاده بود و تا صبحگاهان، پيوسته به رکوع و سجود میپرداخت. و شنيدم که بر مردان و زنان مؤمن دعا میکرد، آنان را نام میبرد و بسيار برايشان دعا مینمود اما برای خويشتن هيچ دعايی نکرد. پس به او گفتم: ای مادر، چرا برای خويش همانگونه که برای غير، دعا مینمودی، دعا نکردي؟ فاطمه (س) گفت: پسرم ! اول همسايه و سپس خانه."
مقام حضرت زهرا (عليها السلام) و جايگاه علمی ايشان :
فاطمه زهرا (س) در نزد شيعيان اگر چه امام نيست، اما مقام و منزلت او در نزد خداوند و در بين مسلمانان به خصوص شيعيان، نه تنها کمتر از ساير ائمه نيست، بلکه آن حضرت همتای امير المؤمنين و دارای منزلتی عظيمتر از ساير ائمه طاهرين (عليهم السلام) میباشد.
مراجعه زنان و يا حتی مردان مدينه در مسائل دينی و اعتقادی به آن بزرگوار میباشد که در فرازهای گوناگون تاريخ نقل شده است. همچنين استدلالهای عميق فقهی فاطمه (س) در جريان فدک، به روشنی بر احاطه فاطمه (س) بر سراسر قرآن کريم و شرايع اسلامی دلالت مینمايد.
فاطمه (س) پس از پيامبر :
با وفات پيامبر اکرم (ص) ، فاطمه (س) غرق در سوگ و ماتم شد. از يک طرف نه تنها پدر او بلکه آخرين فرستاده خداوند و ممتازترين مخلوق او، از ميان بندگان به سوی خداوند، بار سفر بسته بود. هم او که در وجود خويش برترين مکارم اخلاقی را جمع نموده و با وصف صاحب خلق عظيم، توسط خداوند ستوده شده بود.
بيماری فاطمه (س) و عيادت از او :
سرانجام فاطمه بر اثر شدت ضربات و لطماتی که به او بر اثر هجوم به خانهاش و وقايع پس از آن وارد گشته بود، بيمار گشت و در بستر بيماری افتاد . گاه به زحمت از بستر برمیخاست و کارهای خانه را انجام میداد و گاه به سختی و با همراهی اطفال کوچکش، خود را کنار تربت پيامبر (ص) میرساند و يا کنار مزار حمزه عموی پيامبر (ص) و ديگر شهدای احد حاضر میگشت و غم و اندوه خود را بازگو مینمود .
در چنين روزهايی بود که ابابکر و عمر به عيادت حضرت آمدند. هر چند در ابتدا فاطمه (س) از آنان رويگردان بود و به آنان اذن عيادت نمیداد، اما سرانجام آنان بر بستر فاطمه (س) حاضر گشتند. فاطمه (س) در اين هنگام، اين کلام پيامبر اکرم (ص) را که فرموده بود: "هر کس فاطمه را به غصب در آورد من را آزرده و هر که او را راضی نمايد مرا راضی نموده"، به آنان يادآوری نمود. ابابکر و عمر نيز صدق اين کلام و انتساب آن به پيامبر (ص) را تأييد نمودند. سرانجام فاطمه (س)، خدا و ملائکه را شاهد گرفت فرمود: "شما من را به غضب آورديد و هرگز من را راضی ننموديد؛ در نزد پيامبر، شکايت شما دو نفر را خواهم نمود."
وصيت :
در ايام بيماری، فاطمه (س) روزی امام علی (ع) را فراخواند و آن حضرت را وصی خويش قرار داد و به آن حضرت وصيت نمود که پس از وفاتش، فاطمه (س) را شبانه غسل دهد و شبانه کفن نمايد و شبانه دفن کند و احدی از کسانی که در حق او ستم روا داشتهاند، در مراسم تدفين و نماز خواندن بر جنازه او حاضر نباشند.
شهادت :
سرانجام روز سوم جمادی الثانی سال يازدهم هجری فرا رسيد. فاطمه (س) آب طلب نموده و بوسيله آن بدن مطهر خويش را شستشو داد و غسل نمود. سپس جامهای نو پوشيد و در بستر خوابيد و پارچهای سفيد به روی خود کشيد؛ چيزی نگذشت که دخت پيامبر، بر اثر حوادث ناشی از هجوم به خانه ايشان، دنيا را ترک نموده و به شهادت رسيد؛ در حاليکه از عمر مبارکش بنا بر مشهور، 18 سال بيشتر نمیگذشت و بنا بر مشهور تنها 95 روز پس از رسول خدا در اين دنيا زندگی نمود.
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: خلاصه ای زندگی نامه ی 14معصوم ، حضرت زهرای مرضیه(ع) ، ،
برچسبها: