معجزه حضرت

يك نفر از زارعين و كشاورزان قريه طرق گفت:

خانم بنده از دنيا رفت و طفل كوچك شيرخوارى از او ماند. و من از ناچارى چند روزى آن طفل را پيش زنهاى همسايگان قريه مىبردم و شير مىدادند تا اينكه خسته شدند و از شير دادن مضايقه كردند.

آن طفل زبان بسته از اول شب تا طليعه صبح گريه مىكرد و آرام نداشت و مرا نيز پريشان و بى قرار كرده بود بقسمى كه چند مرتبه خيال كردم كه او را بكشم و خود را ازشر او راحت نمايم لكن باز حوصله و صبر كردم.

صبح شد و خواستم براى كشاورزى خود بصحرا بروم طفل را هم با خود برداشتم بقصد اينكه چون بكنار چاهى برسم او را در چاه بيندازم. پس بكنار چاهى رسيدم در آنحال از همانجا چشمم بگنبد مطهر حضرت رضا عليه السلام افتاد بى اختيار، حال گريه بمن روى داد و توجه به آنحضرت نموده عرض كردم.

اى امام غريب و اى چاره ساز بى چاره گان رحمى بحال اين طفل بى گناه بفرما و مپسند كه من مرتكب قتل اين طفل شوم.

چون اين درد دل خود را به امام عرض كردم طفل را سر آنچاه گذاشته و رفتم مشغول كار خودم كه شيار كردن باشد شدم. پس از ساعتى ملتفت شدم كه سينه ام خارش زيادى دارد چون نگاه كردم ديدم شير از پستانم مىريزد فوراً آمدم سرچاه و ديدم آن طفل از بسيارى گريه و گرسنگى بحال ضعف افتاده و نزديك است تلف شود.

او را فوراً برداشته و پستان خود را بدهانش گذاشتم و او هم شروع بمكيدن كرد و شير خورد تا سير شد و بخواب رفت لذا او را همانجا گذاشتم و در پى شغل خود رفتم و آن طفل هروقت كه بيدار و گرسنه مىشد شير پستان من هيجان مىكرد و من او را شير مىدادم تا سير مىشد حال من چنين بودتا ايام رضاع طفل تمام شد و او را از شير بازداشتم آنوقت شير در پستان من خشك گرديد و اين هم از عنايت و توجه آقا امام هشتم عليه السلام است.(26)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: